کیسه پلاستیکی وسیله‌ی مناسبی برای حمل دیگر وسایلی هست که خریده‌ایم.
آنها بخشی از زندگی مدرن ما هستند و زیاد تمایلی نداریم به آنها فکر کنیم.
اگرچه، سهولتی که کیسه‌های پلاستیکی به ارمغان می‌آورند بهای سنگینی برای طبیعت داردو اثرات منفی زیادی روی سلامت انسان میگذارد.
مطالعه نمایید: چگونه کمتر زباله تولید کنیم
به این دلیل که تأثیرات منفی زیادی از استفاده از این کیسه‌های پلاستیکی ناشی می‌شوند، بسیاری از شهرها و کشورهای سراسر دنیا همین حالا هم قوانین ممنوعیت استفاده از کیسه پلاستیکی را وضع کرده‌اند. در ادامه به دلایلی خواهیم پرداخت که چرا مسئولین محلی و کشوری باید وضع قوانینی در راستای ممنوعیت کیسه پلاستیکی را در نظر بگیرند.
کیسه پلاستیکی خیلی سبک هستند و به همین دلیل می‌توانند مسافت زیادی را به کمک باد یا آب طی کنند.
در زمین‌هایمان انباشته می‌شوند، در میان حصارها و شاخ و برگ درختان گیر میکنند، در راه‌های آبی جاری می‌شوند و درنهایت می‌توانند خود را به اقیانوس‌های کره‌ی زمین برسانند.
اکثر کیسه پلاستیکی از پلی‌پروپیلن ساخته می‌شوند، ماده‌ای که خودش از نفت و گاز طبیعی ساخته می‌شود.
هردوی این مواد از منابع سوخت فسیلی تجدید ناپذیر هستند و در طی استخراج و تولید آنها گازهای گلخانه‌ای تولید می‌شوند که به تغییرات اقلیمی سرعت می‌بخشند.
همچنین تولید این کیسه پلاستیکی انرژی زیادی مصرف می‌کند.
برای تولید 9 کیسه‌ی پلاستیکی، انرژی معادل راندن یک اتومبیل برای یک کیلومتر مصرف می‌شود (چیزی حدود نیم مایل!).
استفاده از این منابع تجدید ناپذیر برای تولید کیسه پلاستیکی خیلی کوته فکرانه است چراکه استفاده‌ی معمولی که از آنها می‌شود به‌طور میانگین در حدود 12 دقیقه است.
کیسه‌های پلاستیکی ساخته‌شده از نفت به معنای واقعی تجزیه نمیشوند اتفاقی که می‌افتد این است که این کیسه‌ها در طبیعت به تکه‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شوند و درنهایت توسط موجودات دریایی اقیانوس‌ها مصرف می‌شوند.
امروزه در حدود 46000 تا 1000000 تکه‌ی کیسه‌ی پلاستیکی در هر مایل مربع اقیانوس‌های دنیا وجود دارند.
کیسه پلاستیکی و تکه‌های پلاستیکی حاصل از آنها اغلب توسط حیوانات، پرندگان و موجودات دریایی مانند ماهی‌ها و لاک‌پشت‌ها با غذا اشتباه گرفته می‌شوند.
پلاستیک‌های مصرفی در بخش‌های گوارشی این موجودات متراکم می‌شوند و می‌توانند به مشکلات سلامتی مثل عفونت و حتی مرگ بر اثر خفگی منجر شوند.
همچنین حیوانات به‌راحتی می‌توانند در این کیسه‌های پلاستیکی گیر بیفتند.
تکه‌های پلاستیکی موجود در اقیانوس‌ها مانند آن‌هایی که از کیسه پلاستیکی حاصل شده‌اند، می‌توانند مواد آلوده‌کننده‌ای مثل PCBها (پلی فنل بفنیل) و PAHها (هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه) را جذب کنند که به‌عنوان مواد مختل‌کننده‌ی هورمون‌ها شناخته می‌شوند.
وقتی موجودات دریایی این پلاستیک‌های موجود در اقیانوس را مصرف میکنند، این مواد آلوده می‌توانند به غذای دریایی و سپس به بدن انسان‌هایی منتقل شوند که این غذاها را می‌خورند.
درصورتی‌که ممکن است برای کیسه‌های پلاستیکی به‌صورت مستقیم پول نپردازیم اما باید این را بدانیم که آنها اصلاً رایگان نیستند.
هر کیسه‌ی پلاستیکی در حدود 3 تا 5 سنت ارزش دارد و این میزان بعداً روی پول دیگر اجناسی کشیده می‌شود که در فروشگاه فروخته می‌شوند. هزینه‌ی تمیز کردن کیسه‌های پلاستیکی هم در حدود 17 سنت برای هر کیسه است و به‌طور میانگین مردم سالانه فقط 88 دلار خرج کیسه‌های پلاستیکی میکنند.
پس کیسه‌ی پلاستیکی رایگان خیلی هم رایگان نیست.
بیشتر شرکت‌های بازیافتی قابلیت بازیافت کیسه پلاستیکی را ندارند و آنها را برای بازیافت قبول نمی‌کنند چون کیسه‌های پلاستیکی ممکن است در دستگاه‌های بازیافت گیر کنند.
درنتیجه، نرخ اصلی بازیافت کیسه پلاستیکی 5 درصد است.
ورای هزینه‌های مربوط به تولید و خرید این کیسه‌ها توسط فروشندگان، هزینه‌های بسیاری وجود دارند که ممکن است اغلب در نظر گرفته نشوند. این هزینه‌ها شامل هزینه‌های واقعی محیطی برای استخراج و تخلیه، پایین آمدن کیفیت زندگی، ضرر اقتصادی و ضرر وارد به حیات‌وحش می‌شوند.
متأسفانه این هزینه‌ها معمولاً در بسیاری از تحلیل‌های اقتصادی درنظر گرفته نمیشوند اما بااین‌وجود اثرات منفی خود را حفظ میکنند.
وقتی کسی هنگام خرید رفتن عادت کرده باشد کیسه‌های چندبار مصرف را با خود ببرد، دیگر زحمت زیادی حس نمیکند.
کیسه‌های چند بار مصرف مقاومت بالایی دارند و می‌توانند بارها مورداستفاده قرار بگیرند.
تولید کیسه‌های چندبار مصرف هم یک فرصت برای ایجاد محصولات بادوام و کارهایی است که با تولید آنها رونق می‌گیرند.
دولت شما هم باید همین کاررا کند یا حداقل کاری کند تا مردم بااستفاده از آنها هزینه‌ی بیشتری پرداخت کنند.
امروزه بیش از 40 کشور و شهرداری در سراسر جهان قوانین ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را وضع کرده‌اند.
دبیر کل برنامه‌ی محیط زیستی سازمان ملل پیشنهاد ممنوعیت استفاده از کیسه پلاستیکی را به‌صورت جهانی داده است.
برای آن دولت‌هایی که مخالف ممنوعیت کلی هستند گزینه‌ی دیگری روی میز است تا برای استفاده از کیسه پلاستیکی مالیات دریافت کنند و از این طریق مصرف‌کنندگان برای هر کیسه‌ی پلاستیکی مبلغ کمی را بپردازند.
ثابت شده است که این روش مصرف کیسه‌های پلاستیکی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
در ایرلند که این مالیات در سال 2002 وضع شده بود، استفاده از کیسه‌های پلاستیکی تا 90 درصد کاهش یافت.
چندین کشور دیگر مانند انگلستان، استرالیا و نیویورک در حال بررسی وضع این مالیات هستند.
