برای انتخاب باتری قابل شارژ از میان بیشترین زمان فعالیت، طول عمر طولانی، اندازه‌ی کوچک و قیمت ارزان انتخاب کنید

باتری‌ های قابل شارژ در زندگی روزمره‌ی ما نقش مهمی را ایفا می‌کنند و بدون آن‌ها بسیاری از کارهای روزانه‌ی ما با اختلال روبه‌رو می‌شوند. معمول‌ترین باتری‌های قابل شارژ Lead acid، NiCd، NiMH و Li-ion هستند. در ادامه خلاصه‌ای از ویژگی‌های هر یک خواهید خواند.

باتری های Lead acid یا اسید سرب

این قدیمی‌ترین سیستم باتری قابل شارژ است. اسید سرب سخت، مقاوم و مقرون‌به‌صرفه است ولی انرژی کمی را در خود نگه می‌دارد و تعداد چرخه‌ی محدودی هم دارد. اسید سرب برای ویلچرها، اتومبیل‌های زمین گلف، حامل‌های کارکنان، برق اضطراری و منبع تغذیه‌ی اضطراری یا UPS استفاده می‌شود. سرب سمی است و نمی‌توان آن را به‌صورت زباله دفن کرد.

باتری های نیکل کادمیوم یا NiCd

NiCd که به‌خوبی شناخته شده است درجایی مورداستفاده قرار می‌گیرد که طول عمر بالا، جریان تخلیه‌ی بالا و دمای شدید لازم باشد. NiCd یکی از محکم‌ترین و بادوام‌ترین باتری‌ها است؛ این باتری تنها ترکیب شیمیایی است که شارژ فوق‌العاده سریع را با حداقل بار الکتریکی ممکن می‌کند. کاربرد اصلی آن در ابزار برقی، تجهیزات پزشکی، هواپیمایی و UPS است. به خاطر مسائل محیط‌زیستی قرار است NiCd با دیگر ترکیب‌های شیمیایی جایگزین شود ولی هنوز هم از این ترکیب در هواپیمایی استفاده می‌شود چون ایمنی بالایی دارد.نیکل-فلز-هیدرید یا NiMH

این ترکیب به‌عنوان جایگزینی برای NiCd استفاده می‌شود و فلزهای سمی خفیفی دارد و می‌تواند انرژی بیشتری را در خود نگه دارد. NiMH برای ابزارهای پزشکی، اتومبیل‌های هیبریدی و کاربردهای صنعتی استفاده می‌شود. NiMH همچنین به‌صورت سلول‌های AA و AAA برای عموم مصرف‌کنندگان در دسترس است.

باتری های لیتیوم-یون یا Li-ion

از Li-ion در بسیاری از کارها استفاده می‌شود که قبلاً به کمک باتری‌های نیکلی و سربی انجام می‌شدند. برای حفظ ایمنی Li-ion به یک مدار حفاظت نیاز دارد. این باتری از انواع دیگر گران‌تر است اما تعداد چرخه‌ی بالا و نگهداری کم باعث کاهش قیمت هر چرخه نسبت به بسیاری از ترکیب‌های شیمیایی دیگر می‌شود.

جدول 1 ویژگی‌های چهار نوع باتری قابل شارژ را باهم مقایسه می‌کند و رتبه‌ی آن‌ها را در عملکرد متوسط در زمان انتشار جدول نشان می‌دهد. Li-ion دارای انواع مختلفی است که با ماده‌ی فعال آن‌ها یعنی کبالت، منگنز، فسفات و تیتانات نام‌گذاری می‌شوند.

باتری محبوبی که از این فهرست جا ماند لیتیوم-یون-پلیمر است که نام خود را از سیستم جداساز و الکترولیت منحصربه‌فردش می‌گیرد. آن‌ها اکثراً نسخه‌های هیبریدی هستند که عملکرد را با دیگر باتری‌های لیتیوم-یون به اشتراک می‌گذارند. یک باتری دیگر هم به نام لیتیوم-فلز در فهرست نیست که وقتی مشکلات ایمنی آن برطرف شوند می‌تواند انتخاب خوبی برای انرژی بالا و توان زیاد باشد. فقط باتری‌های قابل‌حمل در جدول حضور دارند و باتری‌های حجیمی که مثل پالایشگاه عمل می‌کنند در جدول جای نگرفته‌اند.

جدول 1: ویژگی‌های باتری‌های قابل شارژ معمول. اعداد بر اساس رتبه‌های متوسط باتری‌های تجاری در زمان انتشار جدول هستند. باتری‌های تخصصی با رتبه‌هایی بالاتر از حد متوسط در نظر گرفته نشده‌اند.